Krata 161,5–162,5 × 142 cm / taśmy dolna i górna 6,5 cm szer. / taśmy boczne 5,5–6 cm szer.
LOKALIZACJA: wschodnia ściana prezbiterium, strona pd., w niszy ściennej.
__________________________
_______________________________
WPIS: © Monika Jakubek-Raczkowska, Juliusz Raczkowski, 2024
lekcja oraz identyfikacja źródła treści inskrypcji: Marta Czyżak
Z wyjątkiem drewnianej profilowanej ramy która ujmuje szafę od zewnątrz, całość zabytku jest oryginalna (autentyczna). Drewno zachowane w dość dobrym stanie, polichromia zatarta, z licznymi ubytkami. Krata pokryta grubą wartą czarnego lakieru fałszującego jej materiał i oddziaływanie.
Sakramentarium ufundowane w 1385 r., od tej pory na pierwotnym miejscu.
Krata powstała na to samo zlecenie, co wcześniejsza o rok krata pn. Obie wykonane są przez te same miejscowe warsztaty – stolarski i odlewniczy. Przedstawienia na medalionach się różnią, natomiast kraty są niemal identyczne. W literaturze uważane są niesłusznie za kraty armariów ściennych do przechowywania ksiąg liturgicznych, i ekspozycji relikwiarzy; ich materiał nie był trafnie rozpoznany.
Inskrypcja na dolnej bordiurze przytacza dzienną datę ukończenia (odsłonięcia) dzieła – 2 II 1385, święto Oczyszczenia (dziś: Ofiarowania w świątyni). Inskrypcja górna jest bezpośrednim potwierdzeniem eucharystycznej funkcji armarium: odwołuje się do modlitwy eucharystycznej z Mszału („Bądź pozdrowione, światło, Słowo Ojca, prawdziwa hostia, żywe ciało, bóstwo nienaruszone, prawdziwy człowiek”, jest to modlitwa zalecana przez prawo kanoniczne wiernym (ludowi) do odmawiania przed konsekracją i elewacją hostii i kielicha w czasie mszy św.)
