Zabytek nie jest eksponowany, przechowywany jest obecnie na północnej emporze kościoła, przy prospekcie organowym.

• Podobrazie  z drewna liściastego, z pięciu desek klejonych na styk i zespolonych dwiema szpongami, ujęte od lica i odwrocia w ramę  z drewna iglastego.
• Zaprawa biała, warstwa malarska prawdopodobnie w technice temperowej, wielowarstwowej, z użyciem palety pigmentów typowej dla czasu powstania oraz złota, werniksowana.
• Rama polichromowana bezpośrednio na drewnie, z inskrypcjami wykonanymi złotem na wytrawie.

______________________

• Epitafium obrazowe w prostokątnej ramie, na której inskrypcja.
• Główną część kompozycji obrazu epitafijnego zajmuje wyobrażenie apokaliptycznej wizji Adoracji Baranka (według Ap 4, 5). Chrystus, odziany w ciemnozieloną szatę i czerwony płaszcz zarzucony na prawe ramię zasiada na tronie, zwrócony lekko w lewo, głowa zaś przeciwnie – w prawym półprofilu, okolona złocistymi promieniami, rozświetlającymi szarogranatowe niebo. Lewą, zgiętą rękę trzyma na zamkniętej szarej księdze z siedmioma pieczęciami, położonej na prawym kolanie. Prawą ręką obejmuje baranka, który swoje przednie kopytka złożył na księdze. Nad postacią Chrystusa siedem lamp ognistych (Ap 4, 5), a za tronem rozpościera się łuk tęczy. Po obu stronach tronu ukazano uskrzydlone istoty apokaliptyczne: po lewej wołu i człowieka, po prawej lwa i orła. Postać Zasiadającego otaczają kłębiaste szare obłoki, na których klęczy dwudziestu czterech Starców grających na harfach, w koronach na głowie, odzianych w białe szaty i czerwone płaszcze, przy czym postaci znajdujące się w głębi przedstawienia zostały oddane ze zdecydowanie mniejszą starannością. Przed grupą Starców, z lewej strony, klęczy na obłoku w zachwyceniu i adoracji św. Jan Ewangelista, w zielonkawej szacie i czerwonym płaszczu.
• Poniżej, na tle rozległego krajobrazu zbiorowy portret rodziny Tiedecke, tworzący ziemską strefę. Postacie klęczą sztywno ze złożonymi rękami; po lewej stronie mężczyźni – po zewnętrznej ojciec oraz trzech synów, po prawej stronie kobiety – matka oraz cztery córki. Przed mężczyznami klęczy również dwójka małych chłopców, nad którymi umieszczono małe czerwone krzyżyki. Dzieci są ubrane w białe koszulki, wskazujące na śmierć w wieku niemowlęcym, zaś dorośli członkowie rodziny są przedstawieni w strojach aktualnych: mężczyźni w czarnych wamsach, spodniach i pelerynach, kobiety w sukniach z długimi rękawami i pelerynkach. Rodziców wyróżniono białymi kryzami, synowie i córki noszą wyłożone, usztywnione białe kołnierze (typ golilla). Franciszek Tiedecke został ukazany jako mężczyzna w średnim wieku o ciemnych włosach i zaroście; jego płaszcz obszyty jest czarnym futrem. Twarze młodych mężczyzn cechuje większe zindywidualizowanie (najstarszy z synów o ciemnych włosach z widocznym zarostem, pozostali dwaj wyraźnie młodsi o zindywidualizowanych rysach twarzy), niż twarze młodych kobiet. Anna z Gretschów, oprócz portretowego ujęcia twarzy, została wyróżniona sięgającą talii pelerynką z mięsistej tkaniny, koronkową kryzą  oraz nakryciem głowy – ciemnym kołpakiem nałożonym na biały czepiec. Jej córki na głowach posiadają indywidualne, czerwone stroiki. Przekonująca identyfikacja Doroty Tiedecke jest trudna do przeprowadzenia. Krajobraz dzieli się na trzy odrębne części: w centrum, pomiędzy postaciami męski i żeńskimi w obniżeniu terenu widoczna w dużym oddaleniu rzeka, las, dalej wzgórza i budowla z wieżą (może kościołem; Kruszelnicka identyfikuje ją jako zamek); z prawej strony obrazu, tuż przy ramie, umieszczona bliżej, na drugim planie grupa kilku drzew; po lewej górzysty masyw. Dominują ciepłe kolory – czerwienie i ugry, wyblakłe ziemiste zielenie, czerń.
• U dołu, przy samej ramie inskrypcja poświęcona zmarłej Dorocie; kapitała malowana złotem na czarnym tle: ANNO 1.6.3.2. DEN. 1.6. IVNII. IST IN GOT SELIG ENTSCHLAFEN DIE EHREN TVGENT|REICHE IVNFRAU DOROTEA DAS EHRENVESTEN GROS ACHBAREN VND HOCHGELARTEN | HERN TIDEKEN ELICHE TOCHTER GOT VORLEI IR EINE FROLICHE AVFERSTEVNG || (niektóre litery ligowane; tłum.: Roku 1632 dnia 16 czerwca błogo w Bogu zasnęła godna szacunku, w cnoty bogata panna Dorota, córka zaszczytnego, wielce czcigodnego i uczonego Pana Tidecke. Boże użycz jej radosnego Zmartwychwstania). Napis flankują herby rodziców Doroty, znajdujące się w rogach malowidła. Po lewej herb Tideke: w polu czerwonym zielony lew wspięty, w koronie, w popiersiu w prawo, takiż lew w klejnocie, nad hełmem z koroną i labrami złotymi z podbiciem zielonym; po bokach klejnotu  inicjały F(ranciscus) T(ideke); po prawej herb Gretsch (Gretz): tarcza dwudzielna w pas, w polu górnym złotym dwie czarne głowy orle w prawo; od podstawy dwudzielnym w słup trzy jabłka czerwone w polu srebrnym po prawej i trzy srebrne pasy w polu czerwonym po lewej; w klejnocie dwa rogi myśliwskie srebrne nad hełmem z koroną i labrami srebrnymi z podbiciem czerwonym; po bokach klejnotu inicjały A(nna) G(retsch); elementy srebrne sczerniałe.
• Treść inskrypcji na ramie, pisanej kapitałą, dziś słabo czytelnej (uzupełnienia wg SEMRAU 1892, s. 30; tam lekcja nieznacznie zmodernizowana), złożonej z wersetów biblijnych, po lewej: VND EINER VON DEN ELTESTEN SPRICHT ZV MIR WEINE NICHT SIEHE ES | HAT VBER WVNDEN DER LEIWE, DER VOM GESCHLECH[T] IVDA DIE WVRTZ DAVID. || (Wtedy jeden ze starszych powiedział do mnie: Nie płacz! Oto zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawida…“, Ap 5, 5); u góry: GEHE HIN MEIN VOLCK IN DEIN KEMERLEIN VND | SCHLEIS DIE TH(Ü)R HINDER DIR ZU BIS DER ZORN VORIBER IST. || (Idź, ludu mój! Wnijdź do komór swoich, a zamknij drzwi twoje za sobą [skryj się na maluczką chwilkę], dokąd nie przeminie rozgniewanie, Iz 26,20); po prawej: STEHET AVF IR TOTEN VND RVMET DIE IHR VNTER DER | ERDEN LIGET UND KOMET VOR GERICHT ||; u dołu: SELIG SIND DIE TODTEN…||

WPIS: © Maria Hotel &  Michał Woźniak, Franciszek Skibiński  2023

Opinia technologiczno-konserwatorska Elżbieta Szmit-Naud