Kielich mszalny, Michał Borgoni, Toruń, ok. 1754

Wys. 24,9 cm; Ø stopy 15,2 cm

  • Srebro; odlew (trzon), kucie, trybowanie, cyzelowanie, fakturowanie, inskrypcja fundacyjna punktowana, inskrypcja nowsza grawerowana; całkowite złocenie z wyjątkiem odwrocia stopy.

_________________________________

  • Kielich wsparty na wysokiej kolistej stopie, z gruszkowatym nodusem w trzonie i dzwonowatej czaszy osadzonej w wysokim koszyku. Stopa osadzona na wąskiej kryzie w kształcie wklęski oraz na niskim, lekko wypukłym, skośnie prowadzonym cokoliku; powyżej przewężenia wydęty płaszcz, którego górna część, oddzielona uskokiem przechodzi stromo w wysoką szyjkę, góra uwypukloną. Nodus gruszkowaty, ostro odciętej dolnej części; oba odcinki trzonu analogiczne, profilowane, z wałkiem pomiędzy wklęskami. Czasza dołem wyokrąglona, o lekko rozchylonym płaszczu; koszyczek pełny. Cały kielich, z wyjątkiem profilowań, dolnej części szyjki i wargi czaszy widocznej ponad koszykiem zdobiony gęsto i dość chaotycznie rozmieszczonymi motywami rocaille’owymi, przeważnie w postaci odcinków muszli opinającej ceowniki oraz z pojedynczymi, skrajnie uproszczonymi liśćmi.

_________________________________

  • Znakowany na stopie, w jednym z rocaille’owych kartuszy: znak miejski „T” (typ 7 wg GRADOWSKI 2010, s. 180) monogram MB w polu kolisto-owalnym (zbliżony do typu T 129 A wg GRADOWSKI / KASPRZAK-MILER 2002, s. 199).
  • Na stopie, w czterech rocaille’owych kartusikach o obrysie owalu, punktowana inskrypcja minuskułą kursywną: Sumptem / Wawrzen/ca // y / Ewy Hoy/nackich. spr/awiony // koscioło/wi S. Waw/rzenca // dedyko/wany 1754; w polu zawierającym ostatni człon inskrypcji wybite znaki złotnicze. Na górnej części stopy, wzdłuż uskoku inskrypcja grawerowana kursywnie minuskułą i majuskułą: Toruń N.M.P. Inskrypcja fundacyjna słabo czytelna, wykonana niestarannie, z poszczególnymi literami oddzielonymi od siebie; inskrypcja własnościowa nowa.

 

WPIS: © Michał F. Woźniak, 2023

Spis treści

Stan zachowania

Kielich dość znacznie skrzywiony w osi. Mocowanie w trzonie na śrubę nowe. Silne przetarcia pozłoty.

Dokumentacja fotograficzna

Historia

Kielich ufundowany w 1754 do przedmiejskiego kościoła św. Wawrzyńca, przez bliżej nieznanych darczyńców, małżeństwo Ewy i Wawrzyńca Hojnackich (Chojnackich); po jego zburzeniu w 1806 początkowo przechowywany zapewne w kościele św. Jakuba lub w tamtejszym klasztorze Benedyktynek, następnie od 1809 w kościele św. Jana; w 1827 lub krótko po przeniesiony do kościoła NMP.

Rozpoznanie

Znak miejski, stosowany od 1728 do początku 1750 słabo czytelny, przebity jednym z dwóch zastosowanych na kielichu znaków mistrzowskich Borgoniego, czynnego w Toruniu od 24 VIII 1751; dopiero po oznakowaniu, zapewne w późniejszym czasie (1754) została położona inskrypcja poświadczeniowa. CZIHAK 1908 odczytał monogram MB na jednej odbitce, czytelnej; ten drugi znak mistrzowski, nałożony na znak miejski rozpoznał błędnie, odczytując jako monogram IK; w konsekwencji – nie bacząc na rokokową formę kielicha – przypisał autorstwo zabytku Joachimowi Knopfowi, wzmiankowanemu jako złotnik toruński w latach 1596–1624; natomiast datę 1754 w inskrypcji uznał za poświadczenie późniejszej przeróbki; za nim taką atrybucją bezkrytycznie powtórzyli CHRZANOWSKI / KORNECKI 1988, s. 112 (s.v. Joachim Knopff) i s. 124 (s.v. Michał Borgoni). Wcześniej LEPSZY 1933 pominął wskazanie na autorstwo Knopfa, wymieniając za Czihakiem tylko trzy wzmiankowane przezeń dzieła złotnicze Borgoniego znajdujące się w kościołach Torunia. Owi badacze, nie znając tych zabytków z autopsji, nie mogli skorygować ustaleń Czihaka; stąd zapewne ostrożność Lepszego. Późniejsi autorzy pozostawali przy odczycie znaku mistrzowskiego MB, z przywołaniem daty 1754; jedynie GRADOWSKI / PIELAS 2006, opierając się nie na rozpoznaniu własnym, a na materiale fotograficznym, błędnie odczytali datę fundacji jako 1752; analogiczny błąd  popełnił autor tekstu w tomie poświęconym dekanatom toruńskim z 1995 roku (DIECEZJA TORUŃSKA 1995) ; źródłem tej pomyłki może być błędny odczyt w niepublikowanych materiałach dokumentacyjnych. Przebicie znaku miejskiego i niespójność w datowaniu zauważył i podkreślił M.F. Woźniak w 2022 r.

Fundacja kielicha przypada w tym samym roku, kiedy Michał Borgoni dostarczył do kościoła św. Wawrzyńca krzyż srebrny z fundacji ks. Józefa Antoniego Zaborskiego, komendariusza tej świątyni przedmiejskiej.

Dokumentacja historyczna

Brak

Dokumentacja badawcza

Źródła i bibliografia

Źródła rękopiśmienne i drukowane

Literatura

CZIHAK 1908, s. 130, nr 33/1; s. 138, nr 107/3

LEPSZY 1933, s. 281, nr 3

CHRZANOWSKI / KORNECKI 1988, s. 112 (s.v. Joachim Knopff), s. 124 (s.v. Michał Borgoni)

DIECEZJA TORUŃSKA 1995, s. 195

DOMASŁOWSKI / JARZEWICZ 1998, s. 169

KLUCZWAJD 2005, s. 61, nr 30

WOŹNIAK 2005, ; s. 406–407, 409

GRADOWSKI / PIELAS 2006, s. 785, nr 604/7

WOŹNIAK 2012, s. 88, il. 146

WOŹNIAK 2023a,

Opracowania niepublikowane