Kielich mszalny, Johann von Hausen, Toruń, 1. ćw. XVIII w.

Wys. 19,0 cm; Ø stopy 12,5 cm; Ø czaszy 9,0 cm

  • Srebro; odlew (trzon), kucie, trybowanie, cyzelowanie, fakturowanie, inskrypcja grawerowana; całkowite złocenie.

_________________________________

  • Kielich wsparty na kolistej stopie, z gruszkowatym masywnym nodusem w trzonie i stożkowo rozchylonej, gładkiej czaszy osadzonej w niskim koszyku. Stopa osadzona na szerokiej płaskiej kryzie, lekko wydęta, górą płaska ze stożkową szyją; gładka, z wyjątkiem wygiętego cokolika, oddzielonego uskokiem, zdobionego godronowaniem. Masywny nodus zajmuje większą część trzonu; zdobiony trzema półplastycznymi główkami anielskimi, których reliefowo opracowane skrzydła szeroko rozłożone, w dolnej wąskiej części listowie; oba odcinki trzonu nierównej długości – górny jest znacznie wyższy. Czasza szeroko rozwarta, niewielki koszyk zbudowany z uproszczonych motywów floralnych.

_________________________________

  • Znakowany na kryzie stopy: znak miejski „T” (typ 6 wg GRADOWSKI 2010, s. 180) oraz znak mistrzowski – monogram I/VH w polu trójlistnym (typ T 116 A wg GRADOWSKI / KASPRZAK-MILER 2002, s. 195).
  • Pod spodem kryzy nowszy napis kursywny minuskułowo-majuskułowy: Toruń – N.M.P.

WPIS: © Michał F. Woźniak, 2023

Spis treści

Stan zachowania

Dobry. Czasza lekko skrzywiona w osi; mocowanie na śrubę stare; silne przetarcia pozłoty w partii trzonu wraz z nodusem oraz na czaszy, zwłaszcza w dolnej partii; złocenie wewnątrz czaszy nowe; znak miejski niedobity; inskrypcja nowa.

Historia

Kielich pochodzi najprawdopodobniej z przedmiejskiego kościoła św. Wawrzyńca, po jego zburzeniu w 1806 początkowo przechowywany zapewne w kościele św. Jakuba lub w tamtejszym klasztorze Benedyktynek, następnie od 1809 w kościele św. Jana; w 1827 lub krótko po przeniesiony do kościoła NMP.

Rozpoznanie

Forma koszyka niezwyczajna z uwagi na niewielkie rozmiary i zastosowanie do jego ukształtowania uproszczonych liści; jest on późniejszym dodatkiem. Silniejsze przetarcia pozłoty w dolnej połowie czaszy mogą wskazywać na pierwotną obecność wyższego koszyka i położenie w tym miejscu cieńszej warstwy pozłoty. Przetarcia pozłoty na trzonie wynikają z użytkowania. Kielich charakteryzują wytworne proporcje, oszczędna dekoracja i konsekwentnie stosowana artykulacja partii gładkich i zdobionych reliefową dekoracją (uwzględniając dawny, ob. niezachowany koszyczek. Taka kompozycja oraz motyw godronowania wskazują na przejęcie form klasycyzującego baroku, obecne w złotnictwie augsburskim od początku lat 90. XVII wieku, stopniowo przejmowane w innych ośrodkach złotniczych Europy środkowej; w sztuce lokalnej sporadycznie stosowane w 1. ćw. XVIII wieku.

Dokumentacja historyczna

Brak

Dokumentacja badawcza

Źródła i bibliografia

Źródła rękopiśmienne i drukowane

Literatura

DE ROSSET 1985, s. 84

WOŹNIAK 1987, s. 116–118, il. 42

ARS SACRA 1993, s. 93, nr 148 (oprac. M.[F.] Woźniak)

SBPN, t. 2, 1994, s. 171 (M.[F.] Woźniak)

DIECEZJA TORUŃSKA 1995, s. 195

DOMASŁOWSKI / JARZEWICZ 1998, s. 169

KLUCZWAJD 2005, s. 61, nr 29

WOŹNIAK 2005, s. 402, 404, il. 12–13

GRADOWSKI / PIELAS 2006, s. 785, nr 604/6

TSB, t. 5, 2007, s. 51 (A. Kucharski)

WOŹNIAK 2012, s. 71, 82, il. 69, 582

WOŹNIAK 2021, s. 90–91

WOŹNIAK 2023a,

Opracowania niepublikowane