Zmartwychwstanie, Toruń, ok. 1650 (?)

286 × 211 cm

Lokalizacja: Na ścianie północnej na styku prezbiterium i korpusu nawowego, ponad portalem wiodącym na emporę i do zakrystii, po zachodniej stronie łuku tęczowego.

  • Olej na płótnie

__________________

  • Malowidło przedstawia w pobliżu pionowej osi kompozycji Chrystusa zmartwychwstającego, unoszącego się nad sarkofagiem; na nim anioł, wokół sześciu żołnierzy. Chrystus w pozie dynamicznej, w lekkim zwrocie w prawo, ze zgiętą prawą nogą, palcem wyciągniętej prawej ręki wskazujący na niebo, w białym perizonium i czerwonym płaszczu. W lewej ręce chorągiew na drzewcu, wokół głowy subtelne promienie, wokół figury obłoki żółte, w dalszych partiach brunatne. Na zwróconym krótszym bokiem do widza pustym sarkofagu, utrzymanym w szarościach i żółcieniach, siedząca po prawej figura anioła w białej szacie z podkurczonymi nogami i rozłożonymi rękoma; jego prawa dłoń wyciągnięta ku Chrystusowi, lewa zwrócona w stronę żołnierzy po lewej, twarz w stronę widza i stojącego żołnierza po prawej; ten stoi  tyłem w ¾ do widza, z szablą przy boku, zasłaniający się od Zmartwychwstającego okrągłą tarczą; przy dolnej krawędzi obrazu, na osi przedstawienia ukazane od tyłu popiersie kolejnego żołnierza w czapce z piórem i włócznią w ręku. Dalej ku lewej, wokół rozpalonego przy sarkofagu ogniska, leżący lub półleżący czterej dalsi żołnierze, z których jeden z otwartymi oczyma. Powyżej tej grupy, w tle, na lewo od postaci Chrystusa ukazane postacie Marii i Marii Magdaleny z flakonem przed fragmentarycznie widoczną wedutą Jerozolimy. Całość malowana dość miękko i światłocieniowo, ze znaczną przewagą barw ciepłych – brązów, żółcieni i czerwieni, z dodatkiem bieli, szarości, błękitów i czerni.
  • U dołu po prawej biało-żółty kartusz ornamentalny z żółtą inskrypcją na czarnym tle, zwieńczony czerwonym kartuszem z żółtym gmerkiem, po którego bokach data: 16 – 76. ||. Napis w dolnym kartuszu minuskułą gotycką: Ursula Traut-|weinin gebohrne | Gernerin. ||

_______________________

WPIS: © Jacek Tylicki, Maria Hotel &  Michał F. Woźniak, 2023

Zalecane cytowanie:
Tylicki Jacek, Hotel Maria, Woźniak Michał F, Zmartwychwstanie, 
Inwentarz Sztuki Torunia online, Kościół NMP – Obrazy, 2023
https://heritage.torun.database.umk.pl/kosciol-pw-wniebowziecia-najswietszej-marii-panny-w-toruniu/

Spis treści

Stan zachowania

 

Słaby. Powierzchnia obrazu pofałdowana, zakurzona, znaczne ubytki polichromii występują wzdłuż prawej krawędzi, szczególnie w górnym rogu. Badanie w bliskiej IR ujawniło obecność późniejszych punktowych uzupełnień na całej powierzchni. Pierwotny koloryt mało czytelny (barwy zżółkły). Gruba warstwa werniksu spękana.

Historia

Źródła

__________

Podczas przekazywania kościoła bernardynom, w 1724 r. obraz wisiał obok ołtarza gł. na południowej ścianie prezbiterium; być może było to pierwotne miejsce przeznaczenia (INV. 1724 [BMV] [1989]KANTAK 1910), później zawieszony na emporze (DOMASŁOWSKI / JARZEWICZ 1998); w 1827 r. znajdował się już w obecnym miejscu (APT AmT C 4346), tak samo  kilka lat później (Wernicke). W 1938 r. restaurowany przez Kazimierza Waluka na zlecenie proboszcza, ks. dra Franciszka Janka (ARS SACRA 1993).

Rozpoznanie

Kompozycja oparta na miedziorycie Lukasa Kiliana (1579-1637) według Josepha Heintza starszego, z dodaniem figury anioła na sarkofagu przypominającej postać wprowadzającą w obrazie Bartłomieja Strobla Król Cyrus i Daniel przed posągiem Baala (ok. 1636-37) w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Obraz Zmartwychwstanie z kościoła Mariackiego wyróżnia się na tle innych dzieł toruńskich tego czasu i był przedmiotem zainteresowania kilku badaczy, próbujących, wobec braku sygnatury ustalić jego autorstwo. Jacek Tylicki połączył dzieło z malarzem Samuelem Hyppericusem (czynny w Toruniu od 1650 do śmierci 1675), który miałby wykonać je krótko po 1650; inskrypcja z 1676 r. mogłaby wówczas odnosić się do odnowienia lub podarowania malowidła. Poza wzmianką u Praetoriusa (Presbyterologia Thoruniensis) o niezwykłym talencie Hyppericusa nie wiadomo nic o jego działalności. Z kolei Zygmunt Kruszelnicki (KRUSZELNICKI 1976 s. 117) przypisuje dzieło malarzowi cechowemu Johannowi Tidemannowi starszemu, nie podając uzasadnienia.

Hipoteza o wcześniejszym powstaniu dzieła niż w 1676 roku rodzi pytania o pierwotną funkcję malowidła. Duże rozmiary i pionowa oś kompozycji wskazywałaby na jego usytuowanie w przestrzeni kościoła jako samodzielny obiekt, część jakiegoś cyklu (może pasyjnego?); jest jednak zbyt duży by miał spełniać wcześniej funkcję obrazu ołtarzowego. Niewykluczone, że od początku miał funkcję komemoratywną. Uchwytny w źródłach od 1724 roku, od tego czasu występuje już jako samodzielny obiekt.

 

Dokumentacja historyczna

Dokumentacja badawcza

  • Fotografia w bliskiej podczerwieni NIR, fot. J. Raczkowski, 2022

Dokumentacja gigapixel

Źródła i bibliografia

Źródła rękopiśmienne i drukowane

Literatura

SEMRAU 1892, s. 61, tabl. 11

KRUSZELNICKI 1976, s. 117

ARS SACRA 1993, s. 72–73, nr 96 (Anna Kroplewska-Gajewska)

DOMASŁOWSKI / JARZEWICZ 1998, s. 90–91,147–148, il. 43

NAWROCKI 2006, s. 49, il. 17

BIRECKI 2007, 256, 367, 414, il. 42

KLUCZWAJD / TYLICKI 2009, s. 236–238, il. 202

TYLICKI 2012, s. 338–339

TYLICKI 2021, s. 49

,

Opracowania niepublikowane